"Άγριες φράουλες"

Σκηνοθέτης Ingmar Bergman

Σενάριο Ingmar Bergman

Ηθοποιοί Victor Sjöström, Bibi Andersson, Ingrid 

Είδος: Δράμα



Διάρκεια: 91min















                                    ΠΕΡΙΛΗΨΗ:


Προβολή της ταινίας «Άγριες Φράουλες» του Ingmar Bergman (1957)

Ένας ηλικιωμένος καθηγητής Ιατρικής ταξιδεύει μία καλοκαιρινή μέρα από τη Στοκχόλμη προς τη Λουντ για να παραλάβει ένα τιμητικό βραβείο για την πολυετή προσφορά του στην Επιστήμη. Στη διαδρομή, και με συνοδοιπόρο τη νύφη του, θα έρθει σ' επαφή με πρόσωπα τα οποία θα του αφυπνίσουν παιδικές, οικογενειακές, συζυγικές αναμνήσεις μιας παρελθούσας ζωής, γεμάτης εγωισμό, απολεσθείσες ευκαιρίες και εγκαταλελειμμένα όνειρα. Στο μοναχικό παρόν του, την επίθεση των θραυσμάτων του παρελθόντος συνοδεύουν εφιαλτικά όνειρα, σαν σουρεαλιστικές υπενθυμίσεις της εγγύτητας του θανάτου. Οδηγείται, έτσι, σ' έναν οδυνηρό υπαρξιακό απολογισμό και στην ανασκόπηση ενός βίου υπερπληρούμενου ως προς το καθήκον αλλά ατροφικού ως προς το θυμικό, σε μια χρονική στιγμή κατά την οποία ¨δεν υπάρχουν πια άγριες φράουλες¨ και η μόνη εφικτή καταφυγή φαίνεται να είναι αυτή στον παράδεισο της παιδικής ηλικίας. Το 1957, όταν δημιουργεί τις Άγριες Φράουλες -ίσως το πιο μεστό των αριστουργημάτων του- ο Ίνγκμαρ Μπέργκμαν έχει ήδη μια πλούσια κινηματογραφική και θεατρική καριέρα. Γεννημένος στην Ουψάλα το 1918, οξυδερκής και μοναχικός ως άνθρωπος, υπήρξε ένας εκ των σπουδαιότερων σκηνοθετών του 20ού αιώνα, ο οποίος πραγματεύτηκε με διεισδυτικότητα, ακρίβεια και έναν απαισιόδοξο τόνο υπαρξιακούς προβληματισμούς και θέματα όπως η ενοχή, η απομόνωση, ο θάνατος, το αδιέξοδο ενός πνιγηρού κόσμου, η μεταφυσική απορία. Επιπρόσθετα, όμως, στις Άγριες Φράουλες, θίγεται ένα μέγιστο ζήτημα της ανθρώπινης ύπαρξης: ο χαμένος χρόνος κι η αδήριτη ανάγκη μετάκλησής του μέσω της μνήμης.

Η ταινία τιμήθηκε με πλήθος βραβείων: με τη Χρυσή Άρκτο (1958), με το Βραβείο του Εθνικού Συμβουλίου Κριτικών Κινηματογράφου των ΗΠΑ Καλύτερου Α' ανδρικού ρόλου (1959), με το Βραβείο του Εθνικού Συμβουλίου Κριτικών Κινηματογράφου των ΗΠΑ, Καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας (1959), με Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας (1960) και με το Διεθνές Βραβείο Σάμιουελ Γκόλντγουιν (1960). Συμπεριλαμβάνεται, επίσης, στη λίστα καλύτερων ταινιών του Βατικανού. Ο Βρετανός φιλόσοφος Roger Scruton έγραψε το 2009 σχετικά με την ταινία: «η κάμερα ενεδρεύει την εκτυλισσόμενη ιστορία σαν κυνηγός, στέκεται στο παρόν μόνο για να το φέρει σε επώδυνη γειτνίαση με το παρελθόν. Και οι συχνά κοκκώδεις εικόνες, με τις απότομες λεπτομέρειες στο προσκήνιο, αφήνουν πολλά πράγματα να πλανώνται σαν φαντάσματα στη θολή ενδοχώρα. Στις Άγριες Φράουλες τα πράγματα, όπως και οι άνθρωποι, είναι κορεσμένα με τις ψυχικές καταστάσεις των παρατηρητών τους, εμπλεκόμενα σ' ένα δράμα από μια κάμερα που προικίζει κάθε λεπτομέρεια με τη δική της συνείδηση». Κατά τη γνώμη του ¨οι Άγριες Φράουλες είναι ένα από τα πολλά παραδείγματα της αληθινής κινηματογραφικής τέχνης¨.

Τrailer

ΠΟΥ ΚΑΙ ΠΟΤΕ;  Τη Δευτέρα 25 Μαΐου στις 18:00 στο αμφιθέατρο 437