"Άγριες φράουλες"

Σκηνοθέτης Ingmar Bergman

Σενάριο Ingmar Bergman

Ηθοποιοί Victor Sjöström, Bibi Andersson, Ingrid 

Είδος: Δράμα



Διάρκεια: 91min















                                    ΠΕΡΙΛΗΨΗ:


Προβολή της ταινίας «Άγριες Φράουλες» του Ingmar Bergman (1957)

Ένας ηλικιωμένος καθηγητής Ιατρικής ταξιδεύει μία καλοκαιρινή μέρα από τη Στοκχόλμη προς τη Λουντ για να παραλάβει ένα τιμητικό βραβείο για την πολυετή προσφορά του στην Επιστήμη. Στη διαδρομή, και με συνοδοιπόρο τη νύφη του, θα έρθει σ' επαφή με πρόσωπα τα οποία θα του αφυπνίσουν παιδικές, οικογενειακές, συζυγικές αναμνήσεις μιας παρελθούσας ζωής, γεμάτης εγωισμό, απολεσθείσες ευκαιρίες και εγκαταλελειμμένα όνειρα. Στο μοναχικό παρόν του, την επίθεση των θραυσμάτων του παρελθόντος συνοδεύουν εφιαλτικά όνειρα, σαν σουρεαλιστικές υπενθυμίσεις της εγγύτητας του θανάτου. Οδηγείται, έτσι, σ' έναν οδυνηρό υπαρξιακό απολογισμό και στην ανασκόπηση ενός βίου υπερπληρούμενου ως προς το καθήκον αλλά ατροφικού ως προς το θυμικό, σε μια χρονική στιγμή κατά την οποία ¨δεν υπάρχουν πια άγριες φράουλες¨ και η μόνη εφικτή καταφυγή φαίνεται να είναι αυτή στον παράδεισο της παιδικής ηλικίας. Το 1957, όταν δημιουργεί τις Άγριες Φράουλες -ίσως το πιο μεστό των αριστουργημάτων του- ο Ίνγκμαρ Μπέργκμαν έχει ήδη μια πλούσια κινηματογραφική και θεατρική καριέρα. Γεννημένος στην Ουψάλα το 1918, οξυδερκής και μοναχικός ως άνθρωπος, υπήρξε ένας εκ των σπουδαιότερων σκηνοθετών του 20ού αιώνα, ο οποίος πραγματεύτηκε με διεισδυτικότητα, ακρίβεια και έναν απαισιόδοξο τόνο υπαρξιακούς προβληματισμούς και θέματα όπως η ενοχή, η απομόνωση, ο θάνατος, το αδιέξοδο ενός πνιγηρού κόσμου, η μεταφυσική απορία. Επιπρόσθετα, όμως, στις Άγριες Φράουλες, θίγεται ένα μέγιστο ζήτημα της ανθρώπινης ύπαρξης: ο χαμένος χρόνος κι η αδήριτη ανάγκη μετάκλησής του μέσω της μνήμης.

Η ταινία τιμήθηκε με πλήθος βραβείων: με τη Χρυσή Άρκτο (1958), με το Βραβείο του Εθνικού Συμβουλίου Κριτικών Κινηματογράφου των ΗΠΑ Καλύτερου Α' ανδρικού ρόλου (1959), με το Βραβείο του Εθνικού Συμβουλίου Κριτικών Κινηματογράφου των ΗΠΑ, Καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας (1959), με Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας (1960) και με το Διεθνές Βραβείο Σάμιουελ Γκόλντγουιν (1960). Συμπεριλαμβάνεται, επίσης, στη λίστα καλύτερων ταινιών του Βατικανού. Ο Βρετανός φιλόσοφος Roger Scruton έγραψε το 2009 σχετικά με την ταινία: «η κάμερα ενεδρεύει την εκτυλισσόμενη ιστορία σαν κυνηγός, στέκεται στο παρόν μόνο για να το φέρει σε επώδυνη γειτνίαση με το παρελθόν. Και οι συχνά κοκκώδεις εικόνες, με τις απότομες λεπτομέρειες στο προσκήνιο, αφήνουν πολλά πράγματα να πλανώνται σαν φαντάσματα στη θολή ενδοχώρα. Στις Άγριες Φράουλες τα πράγματα, όπως και οι άνθρωποι, είναι κορεσμένα με τις ψυχικές καταστάσεις των παρατηρητών τους, εμπλεκόμενα σ' ένα δράμα από μια κάμερα που προικίζει κάθε λεπτομέρεια με τη δική της συνείδηση». Κατά τη γνώμη του ¨οι Άγριες Φράουλες είναι ένα από τα πολλά παραδείγματα της αληθινής κινηματογραφικής τέχνης¨.

Τrailer

ΠΟΥ ΚΑΙ ΠΟΤΕ;  Τη Δευτέρα 25 Μαΐου στις 18:00 στο αμφιθέατρο 437

" ΜΟΝΟΜΑΧΟΣ"

1. Σκηνοθέτης: Ridley Scott
2. 
   
3. Σενάριο: David Franzoni

1. 
   
2. Είδος: Ιστορική 
3. 
   
4. Ημερομηνία πρώτης κυκλοφορίας: 1 Μαΐου 2000 (Λος Άντζελες)
5. 
   
6. Ηθοποιοί: Russell Crowe, Joaquin Phoenix, Connie Nielsen
7. Διάρκεια: 171 min 
8. 
   
9. Σύνθεση μουσικής: Χανς Ζίμμερ, Λίζα Τζέραρντ, Klaus 
10. Badelt
11. 
    
12. Βραβεία: Όσκαρ Καλύτερης ταινίας, Όσκαρ Α' ανδρικού ρόλου.

                                                            
                                                   ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ

«Ο Μονομάχος», ταινία την οποία σκηνοθέτησε ο Ridley Scott και προβλήθηκε το έτος 2000, διηγείται την φανταστική ιστορία ενός ισπανικής καταγωγής Ρωμαίου στρατηγού που μετά την «αριστεία» του στο πλευρό του Μάρκου Αυρηλίου γίνεται αφενός μεν μάρτυρας της δολοφονίας του αυτοκράτορος από τον γιό του Κόμμοδο, αφετέρου δε θύμα της εκδικητικής μανίας του Κομμόδου. Πωλείται ως δούλος και καταλήγει σε «λούδο» (στρατόπεδο μονομάχων) στην βόρεια Αφρική, όπου εξασκείται ως μονομάχος. Η διήγηση της ταινίας περιλαμβάνει την προέλευση των μονομάχων, την καθημερινή ζωή στον «λούδο», την εξάσκησή τους, την προετοιμασία τους για την αρένα, τα όπλα που προσδιορίζουν και τις διαφορετικές κατηγορίες τους, την στιγμή της εισόδου στην αρένα, τους αγώνες και τις αγωνίες τους, τα άγρια ζώα που καλούνται να αντιμετωπίσουν στις «σιδηροκόντρες» (πάλη με άγρια ζώα κατά την οποία οι μονομάχοι φέρουν όπλα) αλλά και την μορφή του «λανίστα» (ιδιοκτήτη ομάδας μονομάχων), επιτυγχάνοντας με τον τρόπο αυτό μιαν αναπαράσταση του βίου τους στο δυτικό κυρίως τμήμα της αυτοκρατορίας, όπου οι μονομάχοι ήταν κατά το πλείστον δούλοι. Παρά την εντελώς ελεύθερη προσέγγιση της ιστορικής αλήθειας, η ταινία αφηγείται τον σκληρό βίο των μονομάχων με τις προαναφερθείσες λεπτομέρειες, όπως μας τον γνωρίζουν οι φιλολογικές μαρτυρίες της περιόδου και τα επιτύμβια των ίδιων των μονομάχων, περιλαμβάνοντας και τον μαχόμενο ως μονομάχο δύστροπο και παρανοϊκό αυτοκράτορα, που θεωρούσε τον εαυτό του νέο Ηρακλή και γνώριζε ότι ο πλέον επικίνδυνος εχθρός του ήταν η ίδια αδελφή του, Λουσίλα.

Έχει βραβευτεί με πέντε Όσκαρ το 2000, Kαλύτερη ταινία της χρονιάς: Douglas Wick, David Franzoni, Branko Lustig, Α' Ανδρικού ρόλου: Russell Crowe, Καλύτερα Κοστούμια: Janty Yates, Καλύτερα Οπτικά Εφέ: John Nelson, Neil Corbould, Tim Burke, Rob Harvey, Καλύτερος Ήχος: Scott Millan, Bob Beemer, Ken Weston και ήταν υποψήφια για άλλα 7: Best Actor in a Supporting Role: Joaquin Phoenix, Best Director: Ridley Scott, Best Writing, Screenplay Written Directly for the Screen: David Franzoni (screenplay/story), John Logan (screenplay) και William Nicholson (screenplay), Best Cinematography: John Mathieson, Best Film Editing: Pietro Scalia, Best Music, Original Score: Hans Zimmer, Best Art Direction-Set Decoration: Arthur Max (art director) και Crispian Sallis (set decorator). Έχει ακόμα 57 βραβεία και 94 υποψηφιότητες: http://www.imdb.com/title/tt0172495/awards?ref_=tt_awd

Trailer


ΠΟΥ ΚΑΙ ΠΟΤΕ; Στις 4 Μαίου ώρα: 18:00 στο αμφιθέατρο 437